Afgelopen maand waren ook wij een van de vele bevoorrechte HPC’ers die dit jaar mochten deelnemen aan een of meerdere triathlons. Alle deelname’s en resultaten op diverse triathlon-afstanden dit seizoen bij elkaar genomen kan inmiddels worden gesteld dat de groeiende HPC triathlonafdeling zeer succesvol is geweest zowel in het aantal deelname’s, de progressie van haar leden alsook de topresultaten van sommige van haar triathleten.
In dit geval gingen wij, meer recreatief ingestelde triathleten, vol goede moed en na een zomer van voorbereidingen daar waar gezin en werk dit mogelijk maakten, naar het zeer pittoreske Helsingoer in Denemarken om daar, in de schaduw van slot Kronborg, de strijd vooral met onszelf aan te gaan tijdens een Ironman 70.3 (1,9km zwemmen, 90km fietsen, 21,1km lopen).
De vele uren voor dag en douw afgepeigerd worden in Groenendaal onder de bezielende leiding van “onze” Nicky, bij gelegenheid nog aangevuld door de nietsontziende trainingen van Theo, gaven vertrouwen in een goede afloop. Voortbordurend op deze gedegen HPC-basis konden vervolgens buiten de puntjes op de i worden gezet in de plas van het Haarlemmermeerse bos, het IJsselmeer, met een gezellige golfslag en nog gezelliger minderjarige speedbootbestuurders als extra dimensie, en het zilt van de Waddenzee, aangemoedigd door “huilers” en een enkele schalks omhoog kijkende zeester. Hier bleek de stroming voor verassingen te zorgen voor wat betreft de door het GPS-horloge gemeten progressie van de gemiddelde snelheid…
Niets kon ons geestdriftige triathleten echter voorbereiden op wat er komen ging tijdens het zwemonderdeel van de uiteindelijke race. Tijdens de dageraad bij het aantrekken van de zwemsuits leek alles OK. Een blik in het donkere zoute water van de koude klamme havenkom leerde ons echter dat wij niet de enigen waren die blijkbaar hard hadden getraind en kansen roken om in ieder geval het zwemonderdeel tot een goed einde te brengen: duizenden kwallen bevolkten het parcours, waarbij ons werd verzekerd dat enkel de donker gekleurden brandden, doch deze iets dieper zouden starten. Bij gebrek aan motivatie onzerzijds om het parcours diep onder water te zwemmen zat dat dus wel goed. We hebben overigens de donkere, noch onze witte weke nieuwe vrinden teruggezien op het fiets- en looponderdeel: Waarschijnlijk hebben we genoeg van deze geduchte concurrenten kunnen uitschakelen tijdens het zwemonderdeel door korte metten met ze te maken. Insteek en doorhaal kregen hier een nieuwe betekenis.
Een tweede verrassing was wel de inrichting van het parcours in verhouding tot het aantal deelnemers. Per startwave moesten 400 athleten (+ de eerder genoemde illegale deelnemers) zich watertrappelend een plaats verwerven langs een 30m brede startlijn. Dit is nog te overzien als men een startplekje zoekt dat recht doet aan het vermeende zwemtalent. Een echt probleem werd het echter sowieso toen we na 70m een eerste boei over bakboord mochten ronden. Het wedstrijdregelement in deze, dat we kennen uit de zeilsport, wordt, zoals U weet, in de zwemsport niet toegepast zal ik maar voorzichtig zeggen. Men zwom meer over elkaar heen dan naast elkaar en menig bril vloog door de lucht, afgewisseld door een karatetrap of kaakhoek. Hier dan ook een pleidooi mijnerzijds om bij HPC in de toekomst iets te doen aan jiu-jitsu. E.e.a. mocht de pret niet drukken en wij kwamen beiden uiteindelijk gelouterd en ongeschonden na 37 minuten en met een voor ons doen prima tijd uit het water.
De fiets- en looponderdelen verliepen vervolgens onder verbetering van ons persoonlijk record ruimschoots binnen onze verwachtingen, ondanks het heuvelachtige en winderige fietsparcours en bij het lopen enige terugkerende ‘hindernissen’ in de vorm van een talud, stenen kasteelmuurtjes en een zeer onregelmatig wegdek , zodat wij moe doch voldaan hebben kunnen nagenieten van deze nieuwe bijzondere ervaring. De resultaten: Jan Jaap van Deventer (5:42:53) en Erik van Wijk (5:09:31). Dank nogmaals voor alle trainingen, tips, ondersteuning en inspiratie ook van onze HPC clubgenoten!
Erik van Wijk
